แนวคิดเรื่องปัจจัยทางสังคมที่มีอิทธิพลต่อสุขภาพ (Social determinants of health) และกลยุทธการสร้างเสริมสุขภาพตามกฎบัตรออตตาวา (The Ottawa Charter) ทำให้หลายประเทศหันมาให้ความสำคัญกับผลกระทบจากนโยบายของรัฐที่มีต่อสุขภาพของประชาชน สำหรับประเทศไทย ประเด็นเหล่านี้ได้ถูกนำมาพิจารณาในกระบวนการปฏิรูประบบสุขภาพ และต่อมามีการสนับสนุนการพัฒนา “นโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพ (Healthy Public Policy)” อย่างเป็นรูปธรรม ผ่านกลไกที่ระบุในพระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550 ได้แก่ ธรรมนูญสุขภาพแห่งชาติ สมัชชาสุขภาพ การประเมินผลกระทบด้านสุขภาพ และคณะกรรมการระดับชาติ โดยมีคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติเป็นผู้รับผิดชอบ ร่วมกับสำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (สช.) ซึ่งเป็นฝ่ายเลขานุการ จากการศึกษาที่ HITAP และผู้วิจัยจากมหาวิทยาลัยมหิดลดำเนินการในปี 2554-5 ชี้ให้เห็นว่า การนำกลไกดังกล่าวมาใช้ในประเทศสามารถบรรลุวัตถุประสงค์ในระดับหนึ่ง แต่ก็พบกับปัญหาอุปสรรคหลายประการ